Kalabalık bir çarşı içinde küçük küçük kurulu tezgahlar. Kimi tezgahta el yapımı sabunlar, kiminde evde hazırlanmış organik baharatlar…
Yarı sabun yarı baharat kokuları birbirine karışmış, mistik bir hava etrafta hüküm sürüyor. Bu havayı soluyan iki dişi eksik esmer ve çelimsiz adam gülümseyerek bir kadını seyrediyor. Sırtını dimdik tutan yaşlı kadın roman havası oynuyor. Kendinden emin, neşeli devam ediyor raksına. Bir kez onu gören gözlerini ayıramıyor ve onu izleyenler her saniye artıyor. Kırklareli, Babaeski’nin Mutlu köyünde herkes çok mutlu görünüyor.
Bolca nineyi ziyarete gittiğimizde hala görüntüsü gözümden silinmeyen bir manzaraydı anlattığım sizlere. Mahalleden bir otobüs dolusu kadınlar ve çocuklar Hızır günü yola koyulmustuk. Geçtiğimiz her güzergâh bizlere eğlence iken büyüklerimiz ise dualar ve dilekler alemindeydiler. Çünkü her kim darda ise yardımcı olmaya gelecekti Hızır. Üstelik denizlerin hakimi İlyas ile yeryüzünde buluşacaklardı. Biz çocuktuk anlamıyoruz ne oluyor ne bitiyor. Edirneye geldiğimiz camiyi ve Kırkpınar da toplu yapılan pikniği biliyoruz ve bir oraya bir buraya koşturmayı…
Kibritten güzelce yapılmış ev vardı gül ağacının dibine bırakılan. Acaba kibrit evin sahibi gerçekten bir ev sahibi oldu mu ?
Bu günlerde hersey ateş pahasına satılıyor. Üç yüz bine olan ev hiç yoktan şuan en az 1 milyon oldu. En basit kıvırcık 15 TL. Domates salatalık aldığında gitti 100 TL. Meyve ve sebze kilo kilo alma dönemi tarih oldu. Herşey iki, üç, dört… şeklinde katlanarak gidiyor. Bakalım Hızır ile İlyas buna ne çözüm bulabilecekler. Gidişat kötü. Geçmişte ev, araba alan aldı. Kalan kaldı. Umut fakirin ekmeği…
Herkesin hıdrellez bayramını kutluyorum.
Antrparantez bu ülkede yalnızca dilekler asılmadı gül ağacında. Düşünceler de asıldı.
Bugün üç fidanın darağacında asılmasının 50. Yılı
Belki bir yerlerde fikirlerin öldürülmediği yerler vardır ama kimbilir nerelerde ?
Bitmez tükenmez bir inançla güzel günlere umudumuz var hala. İnatla…
