15 ay Çin’in Toplama kamplarında tutulan Gülbahar Celilova ve Ömer Bekali, kampta neler yaşadıklarını Independent Türkçe’ye anlattı.
“Küçük bir hücreye attılar beni, onlarca kişi vardı. Korkunç bir yerdi. Çok korktum bağırmaya başladım. Bir kadın usulca yanaştı. ‘Sakın bağırma, ağlama burada herkes seninle aynı durumda. Ses çıkarırsan daha kötü bir yere götürürler’ dedi. Çok korktum. 20 kişilik hücre ama 40 kişi var. Sırayla uyuyorduk. Tuvalet odanın içinde camlı bir bölmeydi. Her şey ortada yani! Havalandırma yok. Sürekli ağır bir koku altındasınız. Ayda bir kez banyo yapma hakkınız var. O da iki dakika ve soğuk suyla! Sabun yok. Temiz kıyafet yok. 15 ay boyunca aynı kıyafetleri giydim. Çıktığımda kolları yırtılmıştı. Pislikten bitlenmiştik. Vücudumuzda yaralar çıkmaya başlamıştı pislikten. Çıktığımda 20 kilo vermiştim.”
Bu cümlelerle, Gülbahar Celilova, 15 ay Çin’in toplama kamplarında neler yaşadığını anlatıyor.
Ayda bir iğne yapıyorlardı
“Sabah 05.30’da kalkıyoruz, herkes üç sıra oluyor. Direkt duvara bakıp oturuyoruz. Sonra saat 08.00 olunca da herkes üç sıra oluyor, duvara bakıyoruz öyle oturuyoruz hiçbir şey yapmadan… 08.00’dan 08.40’a kadar herkesin 1 dakikası var yüzlerini yıkamak için. Bilekleri yıkamak, başa su sürmek yok. Abdest alır gibi bir haliniz olursa ceza var. Sonra tekrar oturup duvara bakıyoruz. Kahvaltı için bir kuru ekmek, çorba, su var. Her ay gelip bir iğne yapıyorlar, bir de ilaç veriyorlardı zorla. Ne olduğunu bilmiyorduk o iğne ve ilaçların. Her gün bir kişi bayılıyordu. Bir gün 43 yaşında bir kadın bayıldı. Bir kız geldi ona yardım etti. Diğerleri zile bastı polis çağırdı. Sonra sen niye yardım ettin diye kızı götürdüler. Bir hafta kayboldu kız. Karanlık bir hücreye götürmüşler. Geldiğinde yüzü gözü şişti. İşkence etmişler. Normalde konuşmak yasak. Bazı akşamlar yan yana otururken çaktırmadan konuşuyorduk, fark etseler ceza veriyorlardı. 24 saat kamerayla izleniyorduk. 17 saat duvara bakarak oturuyorduk. Toplamda 1 yıl 3 ay 10 gün yattım. Çıkmadan yaklaşık 10 gün önce ilk defa güneşi gördüm. Akıl sağlığımı korumak için günleri sayıyordum. Her anı işkence gibiydi. Bazı kişilerin ölüm haberini alıyorduk. 27 yaşında Hürriyet adında bir genç kız vardı. Tutuklanma nedeni Türkiye’ye gitmesiymiş. Sürekli işkence ediyorlardı. Bir keresinde götürdüler geri gelmedi. Öldüğünü duyduk.14 yaşından 80 yaşına kadar kadınlar gördüm orada.”
