Karağandı’da, 28 yaşındaki Rimma ve dört küçük çocuğu, yedi yıl süren ayrılıktan sonra akrabalarıyla buluşmaya hazırlanıyor. Bunlar, DAEŞ’tan ayrılan dönen Kazaklı ailelerden biri.
Rimma, 28 yaşında ve dul. En büyüği sekiz yaşında, en küçüğü iki yaşında dört çocuğu var. Rimma’nın kocası çatışmalar sırasında öldürüldü. Aile yaklaşık bir aydır özel bir merkezde topluma kazandırılmaya çalışılıyor.
“Korkunç Bir Savaş”
Rimma, Suriye’ye yolculuğun 2012’de eşiyle birlikte çalışmak için gittikleri Mısır’dan başladığını söylüyor. Daha sonra Türkiye’ye taşınan aile buradan Suriye’ye geçiyor. Rimma’nın iddiasına göre o bunu, yarı yolda öğreniyor.
“Ağladım, kocama neden buradayız? Burası tehlikeli.” diye sordum. Fakat kocam çocuklarla güvende olacağımızı söyledi. Yarım yıl, yaşadığımız bölge sessizdi, daha sonra etrafımız sarıldı ve kocam savaşmaya gitti.
Aile Irak’a kaçmayı başardı. Rimma’nın hikayesine göre, onlarla birlikte gelen birçok insan yol boyunca öldü, birçoğu yakalandı.
“Her zaman eve dönmek istedim.” Ancak bunu dile getiremedim. Çünkü bunu dillendirsem hapse atılabilir ya da ölebilirdim. İnsanların, DAEŞ’ten kaçışları oldu. Operasyonlar sonrası şartlar çok kötüydü. Para ve yiyecek yoktu. Yol kapandı ve ne bulduysak onu yedik: insanlar ot, buğday ve tahıl yemeye başladı. Bazı çocuklar açlıktan öldü. Açlıktan, halsizlikten, hastalıktan, yaralanmadan, birçok insan öldü.
Bu yıl Karağandı bölgesindeki merkezlerde, Orta Doğu’daki çatışma bölgelerinden dönen 15 kadın ve 34 çocuğa sosyal adaptasyon uygulandı.
Bugün Kazakistan’da, bazı kaynaklara göre, Suriye ve Irak’taki çatışma bölgelerinden dönen insanları rehabilite eden 13 merkez var. Merkezler Karağandı, Taraz, Aktö, Atırav, Akmola, Almatı bölgelerinde faaliyet göstermektedir.
Resmi bilgilere göre bu yıl Suriye’den 516 kişi Kazakistan’a getirildi.
