Saygıdeğer okurlarım bir süredir aklımda olan bir düşünceden bahsedeceğim. Türk Tiyatrosu’nun, hemen hemen herkesin bildiği bir geleneği var. İsmail Hakkı Dümbüllü’ye ustası Kel Hasan Efendi’den devrolan kavuk; Münir Özkul’a ondan Ferhan Şensoy’a geçmiştir. Şensoy’dan, Rasim Öztekin’e ondan da Şevket Çoruh’a geçmiştir. Türk Tiyatrosu için sembolik ve paha biçilemez bu devir törenlerine ve geleneğe hep özenmişimdir.
Biz Türkçüler olarak böyle bir gelenek yaratabilir miyiz? diye düşünüyordum. Ancak kitap, dergi vb. bir belgeyle bunun olmayacağında fikirlerimi olgunlaştırmıştım. Sembolik bir eşya lazımdı…
Bu düşünce aklımın bir kenarında dururken. 30 Ağustos 2017 tarihinde kıymetli ağabeyim Yağmur Kayabek bana 42 yıldır saklanan bir emaneti teslim etti. Bu emanet şuydu: Atsız’ın Tanrıdağlarına gönderildiği gün kabrinden alınan bir avuç toprakla dolu bir kavanoz…
Bu emaneti devraldıktan sonra 6 Ekim 2019 tarihinde kıymetli ağabeyim Erkin Yurtsever de 57 yıldır saklanan bir emaneti bana teslim etti. Bu emanet ise Türkçüler Derneği’nin kurulduğu gün, kurucuların el basıp yemin edip, öptüğü ay yıldızlı bayrak idi…
Aklımın bir köşesinde bekleyen, bahsettiğim düşüncem bugün itibariyle kısmen şekillenmiştir. Bana yarım asrı aşan süreden sonra devredilen bu emanetleri, ben de Türkçülük için mücadele eden başka bir ülküdaşıma devretmeye karar verdim. Bunun ne zaman, nasıl bir şekilde olacağı gibi teferruatları da süreç içerisinde şekillendireceğim. Dileğim odur ki, bu bir gelenek haline gelir.
