NASA’nın benzersiz bir deneyi olan İkizler Çalışması, tek yumurta ikizi astronotlar Scott ve Mark Kelly’nin sağlık ve biyolojik durumlarını karşılaştırmak için gerçekleştirildi. Bu çalışma, insan vücudunun uzay yolculuğuna nasıl tepki verdiğini, özellikle de uzun süreli uzay görevlerinin fizyolojik, moleküler ve bilişsel etkilerini anlamak için tasarlandı. Scott Kelly, Uluslararası Uzay İstasyonu’nda (ISS) bir yıl geçirirken, onun tek yumurta ikizi Mark Kelly Dünya’da kaldı. Bu eşsiz deney, astronotların uzay ortamında maruz kaldıkları fizyolojik değişiklikleri incelemek için on araştırma ekibini bir araya getirdi.
Çalışmanın sonuçları, uzay ortamında geçirilen sürenin insan vücuduna olan etkilerini gözler önüne serdi. Scott Kelly’nin uzayda geçirdiği bir yıl süresince, DNA telomerleri (kromozomların uçlarındaki özel yapılar) uzunluğu, bağışıklık sistemi tepkileri, gen ifadesi, bilişsel performans, biyokimyasal değişiklikler, bağırsak mikrobiyomu, epigenetik değişiklikler ve metabolomik bulgular gibi birçok alanda değişiklikler gözlemlendi. Bunlar arasında, Scott’un telomer uzunluklarının uzayda kaldığı süre boyunca dinamik bir değişim göstermesi ve Dünya’ya dönüşünden birkaç gün sonra tekrar normal seviyelerine dönmesi en dikkat çekici bulgulardan biriydi. Bu değişimler, insan vücudunun uzaydaki aşırı ortama nasıl uyum sağladığını ve çeşitli çevresel stres faktörlerinin gen aktivitesini nasıl etkilediğini daha iyi anlamamıza yardımcı oluyor. Ayrıca, Scott’un uzayda olduğu süre boyunca üç kez grip aşısı yapılması ve vücudunun aşıya uygun bir şekilde tepki vermesi, uzun süreli görevler sırasında gerektiğinde aşı yapılabilmesi için NASA’ya daha fazla güven sağlamıştır.
Bu çalışma, astronotların uzayda daha uzun süreler geçirebilecekleri gelecekteki görevlere hazırlanmaları için önemli bilgiler sağlamıştır. Uzun süreli uzay uçuşlarının kardiyovasküler sisteme, göz sağlığına ve bilişsel işlevlere etkileri gibi çeşitli sağlık risklerini azaltmak için yeni tedavi ve önleyici önlemler geliştirilmesine yardımcı olabilecek bulgular elde edilmiştir. Özellikle, telomer araştırmaları yaşlanma ve hastalık etkilerinin azaltılmasına yönelik çalışmalara katkıda bulunabilir. Proteomik araştırmalar ise travmatik beyin yaralanmaları üzerine yapılan araştırmalara yeni bakış açıları sunabilir.
