Güney Azerbaycan Âşık Şiirinin Önde Geleni Ünlü Şair Derviş Ali Behravan 98 Yaşında Vefat etti.
Güney Azerbeycan’ın ulu çınarı görkemli şairi Derviş Ali Behravan son yolculuğuna uğurlandı. Güney Azerbaycan Türklerinin büyük şairi (Behrevan) İran’ın merkezinde yaşayan Türk bölgesinde Buyin Zehra’da son yolculuğuna uğurlandı. Güney Azerbaycan Türklerinin önde gelen şairi, milli duygu ve ana diline olan bağlılığıyla bilinmektedir, onun şiirlerinde ve sözlerinde Azerbaycan her zaman dinlenmekteydi.
Seherde çıktım otağından
Gül derdim budağından
Bal süzülür dudağından
Azerbeycan, Azerbeycan
Sona yüzer göllerinde
Bülbül öter dillerinde
Herkes hoştur illerinde
Azerbeycan Azerbeycan
Derviş Ali Behravan 1924 yılında İran’ın merkezinde yerleşmiş olan ve tarih boyu Türk şehri sayılan Boyin Zehra şehrinde doğmuştur. Güney Azerbaycan’ın uzak parçası olan şehrinde ana dili olan Azerbaycan Türkçesinin bayraktarıydı. Behravanın atası Feyzullah Han Kaçar padişahları tarafından yaşadığı şehrin valisi tayin edilmiş, bu nedenle ona Yavehan lakabı verilmişti. Bölgede yaşayan Türk illerinden Şahseven, İnanlı Aksaklı, Çoraklı, Usanlı, Güneşli, Iraklı, Bağdatlı, Şevikli, Potalı, Musalı, Musullu, Mirşamlı, Yağmurlu, Rahatlı illerinde âşıklar ve şairler meclisi düzenleyerek Türk kültürüne büyük hizmetlerde bulunmuş, Türkçenin bölgede gelişmesinde ve yayılmasında etkisi olmuştur. Behrevan çocukluktan bu mecliste bulunmuş ve şairlik dünyasına ayak basmıştı. Şair Behrevan bu ortamda yetişen şairlerden ilham almış. Onun hece ölçüsündeki şiirleri âşıkların sözlerinde dinlendirilmiş, yüreğindeki destanlar âşık destanlarının kaynağı olmuştu bu nedenle ona Dedelik unvanına layık görülmüştü. Üstat Behrevan aynı zamanda son göçebe ozan temsilcisi olarak da bilinmekteydi. Ardında birçok kitap ve şiir bırakan Dede Behrevan 12 Ağustos 2022 hakka yürüdü. Yeri Uçmak olsun.
Giden yoktur name yazam illere,
Kalem ağlar, kağıt ağlar, il ağlar.
Yürek sözüm düştü dilden dillere,
Gelen ağlar, giden ağlar, yol ağlar.
Bela gelse adamsızın başına,
Bakan olmaz gözlerinin yaşına,
Bir garbin adın yazsan taşına,
Başı üste laylay çalan taş ağlar.
Yazgı yazan bahtı kara yazanda,
İl obalar doğru yoldan azanda,
Bir garibe yadlar kabir kazanda,
Kazma ağlar, toprak ağlar, bel ağlar.
Payız karı dağlar başın alanda,
Gam kederi yüreklerden kazanda,
Bağ bahçeyi şahta boran alanda,
Susen ağlar, sünbül ağlar, gül ağlar.
Yürektendir “Behrevan”ın sözleri,
Yandırırı özgeleri, özleri,
Ağlamasın il obanın gözleri,
Bulut ağlar, Lisan ağlar, sel ağlar.
